Nauka niemieckiego może być równocześnie wciągająca, zabawna, frustrująca i zniechęcająca. Dla wielu osób największą próbę cierpliwości i zaangażowania stanowi nauka wymowy niemieckich słówek, które często brzmią bardzo egzotycznie. Jak się jednak okazuje, zasady wymowy niemieckiej nie są tak skomplikowane, jak na pierwszy rzut oka mogłoby się to wydawać. Wystarczy je poznać i zapamiętać, by w prosty sposób nauczyć się poprawnego czytania i mówienia w tym języku. Od czego zacząć i o jakich zasadach należy pamiętać?

Najważniejsze zasady wymowy niemieckiej

W alfabecie niemieckim znaleźć można 26 liter łacińskich, a także dodatkowe trzy litery z tzw. umlautem, czyli przegłoskami (Ä-ä, Ü-ü, Ö-ö) oraz literę ß, która po niemiecku określana jest jako Esszet lub scharfes s. O ile w języku polskim wymowa samogłosek nie przysparza większych problemów, o tyle w wymowie alfabetu niemieckiego pojawia się podział na długie i krótkie samogłoski. Sposób ich wymowy ma duży wpływ na dalszy przebieg komunikacji.

Posłużymy się tutaj przykładowym zdaniem, którego kursanci uczą się na początku swojej przygody z niemieckim: Ich komme aus Polen (Pochodzę z Polski). Jeżeli samogłoska „o” w słowie Polen będzie wymówiona zbyt krótko, słowo to nabierze nowego znaczenia jako Pollen (pyłki). W związku z tym ważne jest w tym przypadku wydłużenie samogłoski „o”.

Jak rozróżnić zatem, kiedy samogłoska ma być długa, a kiedy krótka? Zasada jest prosta – jeżeli po samogłosce występuje podwójna spółgłoska, wymawia się ją krótko (np. bitten). Jeżeli natomiast po samogłosce umieszczona jest pojedyncza samogłoska, należy ją wydłużyć (np. haben). Co więcej, wszystkie podwójne samogłoski również są wydłużone, np. das Meer.

Poniżej przedstawiamy kilka innych ważnych zasad wymowy niemieckiej:

• Jeśli chodzi np. o niemiecką wymowę alfabetu niemieckiego to w przypadku litery „h” – jeżeli pojawia się ona w środku lub na końcu wyrazu, jest to wówczas tzw. nieme „h”, którego się nie wymawia. Co ważne, spółgłoska ta wydłuża poprzednią samogłoskę, np. die Uhr;
• dyftongi – są to dwie samogłoski wymawiane jako jedna głoska, np. ei, ay i ey wymawiane jako „aj”,
• äu i eu wymawiane jako „oj” oraz au wymawiane jako „ał”;
• umlauty – ö należy wymawiać pomiędzy samogłoską „o” a „e”, ä jest zbliżone do polskiego „e”, natomiast ü brzmi podobnie jak polskie „y”;
• Scharfes s – β wymawia się jako „s” i stosuje się je wtedy, gdy przed tym znakiem występuje dyftong lub samogłoska wymawiana długo (np. die Straβe).

Język niemiecki – podstawowe zwroty z wymową

Wiemy, że pierwsze kroki w nauce zasad wymowy niemieckiej nie są proste, jednak nie będziemy Cię zachęcać do tego, byś już teraz starał się wymówić „Aufmerksamkeitsdefizit-Hyperaktivitätsstörung” (ADHD), które jest zarazem najdłuższym słowem w niemieckim słowniku. Wystarczy, że na początek spróbujesz prawidłowo wymówić podstawowe zwroty takie jak:

• Ich heiβe… (Iś hajse), czyli: Nazywam się…;
• Wie heiβt du? (Wi hajst du?), czyli: Jak się nazywasz?;
• Ich verstehe nicht. (Iś ferszteje niśt); czyli: Nie rozumiem;
• Wiederholen Się bitte. (Widerholen Zie byte); czyli: Proszę powtórzyć;
• Ich spreche nicht gut Deutsch. (Iś szpresie niśt gut dojcz), czyli: Mówię słabo po niemiecku;
• Ich brauche… (Iś brałche); czyli: Potrzebuję…

Prawidłowej wymowy niemieckich słówek najlepiej uczyć się poprzez regularne słuchanie niemieckojęzycznych piosenek, podcastów lub filmów. Metoda ta dotyczy zarówno osób na początkowym etapie nauki, jak i tych bardziej zaawansowanych. Osłuchując się z melodią języka, nie tylko zapamiętujemy nowe zwroty, ale także pracujemy nad ich odpowiednią wymową. A jak wiadomo, systematyczny trening czyni mistrza!