O stereotypach związanych z językiem niemieckim mówi się wiele. Absurdalnie długie słowa, szorstka, gardłowa wymowa czy też skomplikowana gramatyka niemiecka to tylko niektóre z nich. Jak się okazuje, nie taki diabeł straszny, jak go malują. Niemiecki nie jest najprostszym językiem do nauczenia, jednak przy odrobinie cierpliwości i zaangażowania każdy z nas może opanować podstawy gramatyki niemieckiej. Sprawdź nasze wskazówki i dowiedz się, jak szybko nauczyć się końcówek niemieckich przymiotników!

Dlaczego warto uczyć się gramatyki niemieckiej?

Pewnie nie raz spotkałeś się ze stwierdzeniem, że znajomość zasad gramatyki nie jest konieczna do tego, by nauczyć się podstaw języka obcego i sprawnie posługiwać się nim w codziennych konwersacjach. Po części jest to prawda, ale nie do końca. Jeżeli nie chcesz, by wypowiadane przez Ciebie zdania brzmiały jak słynne: „Kali jeść, Kali pić”, to znajomość podstawowych zasad gramatyki jest kluczowa, by lepiej porozumiewać się z innymi.

Ucząc się gramatyki niemieckiej, np. odmian czasowników i liczebników, jesteśmy w stanie lepiej przekazywać informacje naszym rozmówcom. Mamy również pewność, że nasze słowa są dobrze przez nich interpretowane i rozumiane. Co ważne, znając gramatykę niemiecką, możemy świadomie pracować nad eliminacją naszych błędów, co korzystnie wpływa na udoskonalanie umiejętności komunikacji oraz stopniowe przełamywanie bariery językowej.

Niemieckie końcówki przymiotników – jak się ich nauczyć?

Chociaż w języku polskim nie ma to tak dużego znaczenia, to nauka niemieckich końcówek przymiotników jest niezwykle istotna, by móc swobodnie porozumiewać się w tym języku. Dlaczego jest to tak ważne? Otóż w języku niemieckim litery, które umieszczamy na końcu przymiotników, mówią nam o tym, kto jest kim w danym zdaniu, m.in. kto jest podmiotem, który robi coś komuś lub dla kogoś.

Niemieckie końcówki przymiotników zmieniają się w zależności od rodzaju, liczby oraz przypadku rzeczownika, przed którym stoją. O tym, jaką końcówkę powinniśmy zastosować, decyduje jeden z trzech rodzajników: der, die, das. W gramatyce niemieckiej stosuje się 48 różnych końcówek przymiotnika, jednak dobra informacja jest taka, że wystarczy poznać kilka prostych zasad, by móc zapamiętać je wszystkie.

Oto one:

– odmiana przymiotnika po rodzajniku określonym – jeżeli przed przymiotnikiem znajduje się rodzajnik der, die, das, wówczas w większości przypadków przymiotnik otrzymuje końcówkę „-en”, np. des alten Mannes. Od tej reguły istnieje 5 wyjątków: Nominativ dla rodzajnika der, die, das oraz Akkusativ dla rodzajnika die i das – tu dodaje się końcówkę „-e”, np. den alte Mann. Warto również dodać, że przymiotniki umieszczone po takich słowach jak „diese”, „welche”, „jede”, „alle” oraz „solche” mają te same końcówki, jak po rodzajnikach określonych;

– odmiana przymiotnika po rodzajniku nieokreślonym – tym razem mamy do czynienia z rodzajnikami ein oraz eine. W związku z tym, w miejscach, w których w poprzedniej regule dodawaliśmy końcówkę „-e”, teraz stosujemy taką końcówkę, jaką ma rodzajnik określony, np. ein Kleiner Hund (ponieważ jest to der Hund). W pozostałych przypadkach ponownie stosujemy końcówkę „-en”;

– odmiana przymiotnika bez rodzajnika – czasami może zdarzyć się tak, że przed rzeczownikiem nie ma żadnego rodzajnika (tzw. rodzajnik zerowy) – na szczęście taka sytuacja występuje bardzo rzadko. Wówczas przymiotnik wskazuje, w jakim przypadku, liczbie i rodzaju jest rzeczownik. Do przymiotnika dodaje się takie końcówki, jakie miałby rodzajnik określony, np. alter Mann, kleines Kind, schöne Frau.

Jak widać, gramatyki niemieckiej nie trzeba się bać – wystarczy tylko spróbować ją zrozumieć!